ทำวัตรเย็น

โย โส  ภะคะวา อะระหัง สัมมาสัมพุทโธ

        สวากขาโต  เยนะ  ภะคะวะตา  ธัมโม

        สุปะฏิปันโน  ยัสสะ ภะคะวะโต  สาวะกะสังโฆ

        ตัมมะยัง  ภะคะวันตัง  สะธัมมัง  สะสังฆัง

        อิเมหิ  สักกาเรหิ  ยะถาระหัง  อาโรปิเตหิ  อะภิปูชะยามะ

        สาธุ  โน  ภันเต  ภะคะวา  สุจิระปะรินิพพุโตปิ

        ปัจฉิมาชะนะตานุกัมปะมานะสา

        อิเม สักกาเร  ทุคคะตะปัณณาการะภูเต  ปะฏิคคัณหาตุ

        อัมหากัง  ทีฆะรัตตัง  หิตายะ  สุขายะ. ฯ

                อะระหัง  สัมมาสัมพุทโธ  ภะคะวา

                พุทธัง  ภะคะวันตัง อะภิวาเทมิ (กราบ)

                สวากขาโต  ภะคะวะตา  ธัมโม

                ธัมมัง  นะมัสสามิ  (กราบ)

                สุปะฏิปันโน  ภะคะวะโต  สาวะกะสังโฆ

                สังฆัง  นะมามิ  (กราบ)

(นำ)  หันทะ  มะยัง  พุทธัสสะ  ภะคะวะโต  ปุพพะภาคะนะมะการัญเจวะ

          พุทธานุสสะตินะยัญจะ  กะโรมะ  เส ฯ 

(บางแห่งนำว่า)  ยะมัมหะ  โข  มะยัง  ภะคะวันตัง  สะระณัง  คะตา

อะระหันตัง สัมมาสัมพุทธัง,  ยัง ภะคะวันตัง อุททิสสะ  ปัพพะชิตา,

ยัสมิง  ภะคะวะติ  พรัหมะจะริยัง  จะรามะ, ตัมมะยัง  ภะคะวันตัง

สะธัมมัง  สะสังฆัง  ยะถาระหัง  อาโรปิเตหิ  สักกาเรหิ  อะภิปูชะยิตวา

อะภิวาทะนัง  กะริมหา, หันทะทานิ  มะยัง  ตัง  ภะคะวันตัง  วาจายะ

อะภิคายิตุง,  ปุพพะภาคะนะมะการัญเจวะ  พุทธานุสสะตินะยัญจะ

กะโรมะเส ฯ

(รับ)  นะโม  ตัสสะ  ภะคะวะโต  อะระหะโต  สัมมาสัมพุทธัสสะ

          นะโม  ตัสสะ  ภะคะวะโต  อะระหะโต สัมมาสัมพุทธัสสะ

          นะโม  ตัสสะ  ภะคะวะโต  อะระหะโต  สัมมาสัมพุทธัสสะ

           ตัง โข  ปะนะ  ภะคะวันตัง  เอวัง  กัลยาโณ  กิตติสัทโท  อัพภุค-

คะโต,  อิติปิ โส ภะคะวา  อะระหัง  สัมมาสัมพุทโธ,  วิชชาจะระณะสัม-

ปันโน  สุคะโต  โลกะวิทู,  อะนุตตะโร  ปุริสะทัมมะสาระถิ  สัตถา-

เทวะมะนุสสานัง  พุทโธ  ภะคะวาติ ฯ

(นำ)       หันทะ  มะยัง  พุทธาภิคีติง  กะโรมะ เส ฯ

(รับ)                  พุทธวาระหันตะวะระตาทิคุณาภิยุตโต

                          สุทธาภิญาณะกะรุณาหิ  สะมาคะตัตโต

                          โพเธสิ โย สุชะนะตัง  กะมะลังวะ  สูโร

                          วันทามะหัง  ตะมะระณัง  สิระสา ชิเนนทัง

พุทโธ โย  สัพพะปาณีนัง                    สะระณัง  เขมะมุตตะมัง

ปะฐะมานุสสะติฏฐานัง                      วันทามิ  ตัง  สิเรนะหัง

พุทธัสสาหัสมิ  ทาโส วะ                     พุทโธ  เม  สามิกิสสะโร  

พุทโธ  ทุกขัสสะ  ฆาตา  จะ               วิธาตา  จะ หิตัสสะ เม

พุทธัสสาหัง  นิยยาเทมิ                      สะรีรัญชีวิตัญจิทัง

วันทันโตหัง  จะริสสามิ                      พุทธัสเสวะ  สุโพธิตัง

นัตถิ เม  สะระณัง อัญญัง                   พุทโธ  เม สะระณัง  วะรัง

เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ                         วัฑเฒยยัง  สัตถุ  สาสะเน

พุทธัง เม วันทะมาเนนะ                      ยัง  ปุญญัง  ปะสุตัง  อิธะ

สัพเพปิ  อันตะรายา  เม                       มาเหสุง  ตัสสะ  เตชะสา ฯ

                                   (กราบหมอบลงว่า)

                        กาเยนะ วาจายะ  วะ เจตะสา  วา

                        พุทเธ  กุกัมมัง  ปะกะตัง  มะยา ยัง

                        พุทโธ  ปะฏิคคัณหะตุ  อัจจะยันตัง

                        กาลันตะเร สังวะริตุง  วะ พุทธา ฯ

                                           (นั่งคุกเข่าว่า)

(นำ)  หันทะ  มะยัง  ธัมมานุสสสะตินะยัง   กะโรมะ  เส ฯ

(รับ)  สวากขาโต  ภะคะวะตา  ธัมโม,  สันทิฏฐิโก อะกาลิโก  เอหิ-

ปัสสิโก, โอปะนะยิโก  ปัจจัตตัง เวทิตัพโพ  วิญญูหีติ ฯ

(นำ)           สวากขาตะตาทิคุณะโยคะวะเสนะ  เสยโน

                  โย  มัคคะปากะปะริยัตติวิโมกขะเภโท

                  ธัมโม  กุโลกะปะตะนา  ตะทะธาริธารี

                  วันทามะรัง  ตะมะหะรัง  วะระธัมมะเมตัง 

ธัมโม  โย สัพพะปาณีนัง               สะระณัง  เขมะมุตตะมัง

ทุติยานุสสะติฏฐานัง                    วันทามิ  ตัง สิเรนะหัง

ธัมมัสสาหัสมิ  ทาโส วะ                ธัมโม  เม สามิกิสสะโร

ธัมโม  ทุกขัสสะ ฆาตา  จะ            วิธาตา  จะ หิตัสสะ เม

ธัมมัสสาหัง นิยยาเทมิ                   สะรีรัญชีวิตัญจิทัง

วันทันโตหัง จะริสสามิ                  ธัมมัสเสวะ  สุธัมมะตัง

นัตถิ  เม สะระณัง  อัญญัง             ธัมโม  เม สะระณัง  วะรัง

เอเตนะ สัจจะวัชเชนะ                   วัฑเฒยยัง  สัตถุ  สาสะเน

ธัมมัง  เม วันทะมาเนนะ                ยัง  ปุญญัง  ปะสุตัง  อิธะ

สัพเพปิ   อันตะรายา เม                 มาเหสุง  ตัสสะ  เตชะสา ฯ

                                 (กราบหมอบลงว่า)

                        กาเยนะ  วาจายะ  วะ เจตะสา วา

                        ธัมเม  กุกัมมัง  ปะกะตัง  มะยา ยัง

                        ธัมเม ปะฏิคคัณหะตุ  อัจจะ ยันตัง

                        กาลันตะเร  สังวะริตุง  วะ ธัมเม ฯ

                                     (นั่งคุกเข่าว่า)

(นำ)  หันทะ มะยัง  สังฆานุสสะตินะยัง  กะโรมะ เส ฯ

(รับ)  สุปะฏิปันโน  ภะคะวะโต   สาวะกะสังโฆ, อุชุปะฏิปันโน  ภะคะ-

วะโต  สาวะกะสังโฆ,  ญายะปะฏิปันโน  ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ 

สามีจิปะฏิปันโน  ภะคะวะโต  สาวะกะสังโฆ,  ยะทิทัง  จัตตาริ

ปุริสะยุคานิ  อัฏฐะ  ปุริสะปุคคะลา, เอสะ  ภะคะวะโต  สาวะกะสังโฆ,

อาหุเนยโน  ปาหุเนยโย  ทักขิเณยโย  อัญชะลีกะระณีโย,  อะนุตตะรัง

ปุญญักเขตตัง  โลกัสสาติ ฯ

(นำ)  หันทะ มะยัง  สังฆาภิคีติง  กะโรมะ เส ฯ

(รับ)               สัทธัมมะโช  สุปะฏิปัตติคุณาทิยุตโต

                       โยฏฐัพพิโธ  อะริยะปุคคะละสังฆะเสฏโฐ

                       สีลาทิธัมมะปะวะราสะยะกายะจิตโต

                       วันทามะหัง  ตะมะริยานะ  คะณัง  สุสุทธัง

สังโฆ  โย สัพพะปาณีนัง                       สะระณัง  เขมะมุตตะมัง

ตะติยานุสสะติฏฐานัง                           วันทามิ  ตัง สิเรนะหัง

สังฆัสสาหัสมิ  ทาโส วะ                         สังโฆ เม  สามิกิสสะโร

สังโฆ  ทุกขัสสะ ฆาตา จะ                      วิธาตา จะ หิตัสสะ  เม

สังฆัสสาหัง  นิยยาเทมิ                           สะรีรัญชีวิตัญจิทัง

วันทันโตหัง  จะริสสามิ                           สังฆัสโสปะฏิปันนะตัง

นัตถิ  เม สะระณัง  อัญญัง                       สังโฆ  เม  สะระณัง  วะรัง

เอเตนะ  สัจจะวัชเชนะ                            วัฑเฒยยัง  สัตถุ  สาสะเน

สังฆัง  เม วันทะมาเนนะ                          ยัง  ปุญญัง ปะสุตัง  อิธะ

สัพเพปิ  อันตะรายา  เม                              มาเหสุง  ตัสสะ  เตชะสา ฯ 

                                   (กราบหมอบลงว่า)

                        กาเยนะ  วาจายะ วะ  เจตะสา วา

                        สังเฆ  กุกัมมัง  ปะกะตัง  มะยา ยัง

                        สังโฆ  ปะฏิคคัณหะตุ   อัจจะยังตัง

                        กาลันตะเร  สังวะริตุง วะ สังเฆ ฯ

                                       (นั่งพับเพียบ)

                (สตรีเล่าบ่นและสวดแแปลกอย่างนี้ พุทธัสสาหัสมิ  ทาสีวะ ฯ

ธัมมัสสาหัสมิ  ทาสีวะ ฯ สังฆัสสาหัสมิ ทาสีวะ  ฯ วันทันตีหัง  ฯ พุทธัง

้เม  วันทะมานายะ  ฯ  ธัมมัง  เม วันทะมานายะ ฯ สังฆัง  เม

วันทะมานายะ ถ้าคฤหัสถ์ทั้งบุรุษสตรีสวดมีความรังเกียจด้วยอสภาวะนิรุตินิ่ง

อยู่  บุรุษจะสวดว่า วันทะมาโน  จะริสสามิ  สตรีจะสวดว่า  วันทะมานา

จะริสสามิ  ดังนี้พร้อมกันไป ดัง  คะโต  คะตา  ฉะนั้นก็ควร  ก็แปลว่า

ไหว้อยู่เหมือนกัน)

                            คาถาพระโมมัคคลาน์ต่อกระดูก

                        เถโร  โมคคัลลาโน  อันตะระธายิตวา

                        ภูมิสุขุมัง  ปะระมาโน  ภะคะวะโต

                        อิทธิยา อัตตะโน  สะรีเรมังสังโลหิตัง

                คาถาบทนี้ ใช้ภาวนาได้ทุก ๆ วัน วันละ ๑๐๘ คาบ

                กันสารพัดอันตรายทั้งปวง  ใช้เสกสปูนทาเป่าพ่นสารพัด

                ถ้าจะคัดเลือดให้ภาวนา ๗ ที คัดเลือกหยุดไหลแล 

                   นมัสการพระอะระหันต์  ๘ ทิศ

(นำ)  หันทะ มะยัง  สะระภัญเญนะ  พุทธะมังคะละคาถาโย  ภะณามะ

          เส ฯ

(รับ)   สัมพุทโธ  ทิปะมัง  เสฏโฐ               นิสินโน  เจวะ  มัชฌิเม

          โกณฑัญโญ ปุพพะภาเค  จะ            อาคะเณยเย  จะ กัสสะโป

          สารีปุตโต  จะ ทักขิเณ                      หะระติเย  อุปาลี  จะ

          ปัจฉิเมปิ จะ อานันโท                       พายัพเพ  จะ คะวัมปะติ

          โมคคัลลาโน  จะ  อุตตะเร                 อิสาเณปิ  จะ ราหุโล

           อิเม โข  มังคะลา  พุทธา                   สัพเพ  อิธะ  ปะติฏฐิตา

           วันทิจา  เต จะ  อัมเหหิ                     สักกาเรหิ  จะ  ปูชิตา

           เอเตสัง  อานุภาเวนะ                         สัพพะโสตถี  ภะวันตุ  โน ฯ

                        อิจเจวะมัจจันตะนะมัสสะเนยยัง

                        นะมัสสะมาโน  ระตะนัตตะยัง  ยัง

                        ปุญญาภิสันทัง วิปุลัง  อะลัตถัง

                        ตัสสานุภาเวนะ  หะตันตะราโย ฯ

          (หยุดให้สามเณรสวด  สามเณรสิกขา  เฉพาะคำบาลี) 

                                       สามเณรสิกขา

                      (เฉพาะบทขัดบทสวดและคำแปล)

                                          บทขัดที่ ๑

        สัมพุทโธ  โลเก  อุปปันโน            มะหาการุณิโก  มุนิ

        ธัมมะจักกัง  ปะวัตเตตวา             โลเก  อัปปะฏิวัตติยัง

        โลกัสสะ  สังคะหัง  กาตุง              จะริตวา โลกะจาริกัง

        ติวิธัง  โลเก  สัทธัมมัง                   สัมมะเทวะ  ปะวัตติยัง

        อะนุปุพเพนะ สาวัตถิง                 ปัตวา เชตะวะเน  วะสัง

        สามะเณรานัง นิสสายะ                  จิตตัง  กะถานุสิกขิตุง

        อะนุญญาสิ  ทะสะ  สิกขา              สามะเณเรหิ  สิกขิตุง

        สามะเณรานัง  ทะสังคัง                 สิกขาปะทัง  ภะณามะเส.

                                           บทสวดที่ ๑

                                        (สิกขาบท ๑๐)

                อะนุญญาสิ โข  ภะคะวา, สามะเณรานัง ทะสะ  สิกขาปะทานิ

เตสุ  จะ สามะเณเรหิ  สิกขิตุง,  ปาณาติปาตา  เวระมะณี,  อะทินนาทานา

เวระมะณี, อะพรัหมะจะริยา  เวระมะณี,  มุสาวาทา  เวระมะณี  สุรา

เมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา  เวระมะณี, วิกาละโภชนะนาเวระมะณี,

นัจจะคีตะวาทิตะวิสูกะทัสสะนา  เวระมะณี,  มาลาคันธะวิเลปะนะธา-

ระณะมัณฑะนะวิภูสะนัฏฐานา  เวระมะณี, อุจจาสะยะนะมะหาสะยะนา

เวระมะณี,  ชาตะรูปะระชะตะปะฏิคคะหะณา  เวระมะณีติ 

                                           บทขัดที่ ๒

        เตนะ  โข  ปะนะ  สะมะเยนะ         สักยะปุตโต  ปะนันทะสะ

        สามะเณโร  กัณฏะโก  นามะ          กัณฏะกิง  ภิกขุณิง  ทุสิ

        ญัตวา  ตะมัตถัง  ภะคะวา             ภิกขูนัญเญวะ สันติกา

        อะนุญญาสิ  โข  นาเสตุง                สามะเณรัง ทะสังคิกัง

        สามะเณรานัง นาสะนะ                  การะณังคัง  ภะณามะ เส

                                           บทสวดที่ ๒

                                       (นาสะนังคะ ๑๐)

อะนุญญาสิ  โข  ภะคะวา,  ทะสะหิ อังเคหิ  สะมันนาคะตัง

สามะเณรัง  นาเสตุง,  กะตะเมหิ ทะสะหิ,  ปาณาติปาตี  โหติ,  อะทินนาทา

ยี  โหติ,  อะพรัหมะจารี  โหติ,  มุสาวาที  โหติ,  มัชชะปายี  โหติ,

พุทธัสสะ  อะวัณณัง  ภาสะติ,  ธัมมัสสะ  อะวัณณัง  ภาสะติ,  สังฆัสสะ

อะวัณณัง  ภาสะติ,  มิจฉาทิฏฐิโก  โหติ,  ภิกขุณี ทูสะโก  โหติ,

อะนุญญาสิ  โข  ภะคะวา, อิเมหิ  ทะสะหิ อังเคหิ  สะมันนาคะตัง

สามะเณรัง  นาเสตุนติ.

                                               บทขัดที่ ๓

        เตนะ โข  ปะนะ  สะมะเยนะ             สามะเณรา  อะคาระวา

        ภิกขูสุ  อัปปะติสสา  เจ-                    วะ  อะสะภาคะวุตติกา

        ญัตวา  ตะมัตถัง  ภะคะเว                  ภิกขูนัญเญวะ  สันติกา

        อะนุญญาสิ  ทัณฑะกัมมัง                  กาตุง  ปัญจังคิกัสสะ  จะ

        สามะเณรานัง  ทัณฑะกัมมะ               การะณังคัง  ภะณามะ  เส.  

                                    บทสวดที่ ๓

                                 (ทัณฑกรรม ๕)

        อะนุญญาสิ โข  ภะคะวา, ปัญจะหิ  อังเคหิ  สะมันนาคะตัสสะ

สามะเณรัสสะ ทัณฑะกัมมัง  กาตุง,  กะตะเมหิ  ปัญจะหิ, ภิกขูนัง

อะลาภายะ  ปะริสักกะติ,  ภิกขูนัง  อะนัตถายะ  ปะริสักกะติ,  ภิกขูนัง

อะนาวาสะยะ  ปะริสักกะติ,  ภิกขู อักโกสะติ ปะริภาสะติ, ภิกขู  ภิกขูหิ

เภเทติ,  อะนุญญาสิ โข  ภะคะวา,  อิเมหิ  ปัญจะหิ  อังเคหิ  สะมัน-

นาคะตัสสะ  สามะเณรัสสะ  ทัณฑะกัมมัง  กาตุนติ.

                               คำแปลสามเณรสิกขา

                                        บทขัดที่ ๑

                                  แปลโดยยกศัพท์

        สัมพุทโธ อันว่าพระสัมพุทธเจ้า มะหาการุณิโก  ผู้ประกอบ

แล้วด้วยพระกรุณาใหญ่  มุนิ ผู้รู้  อุปปันโน  เสด็จอุบัติแล้ว  โลเก  ในโลก

ธัมมะจักกัง  ทรงยังจักรคือพระธรรม  อัปปะฏิวัตติยัง  อันใคร ๆ มิให้เป็น

ไปทั่ว ปะวัตเตตวา  ทรงให้เป็นไปทั่วแล้ว โลเก  ในโลก  จะริตวา เสด็จ

เที่ยวไปแล้ว โลกะจาริกัง  สู่ที่เป็นที่เสด็จเที่ยวไปในโลก  กาตุง  เพื่ออัน

กระทำ  สังคะหัง ซึ่งการสงเคราะห์ โลกัสสะ  แก่สัตว์โลก  สัมธัมมัง ยัง

พระสัทธรรม  ติวิธัง  มีอย่างสาม  ปะวัตติยัง ให้เป็นไปทั่ว  โลเก  ในโลก

สัมมา  เอวะ  โดยชอบนั่นเทียว  ปัตวา  เสด็จถึงแล้ว  สาวัตถิง  ซึ่งเมือง

สาวัตถี  อะนุปุพเพนะ โดยลำดับ  วะสัง ทรงประทับอยู่ เชตะวะเน  ใน

พระวิหารชื่อว่าเชตวัน  นิสสายะ  ทรงอาศัยแล้ว  จิตตัง  ซึ่งความคิด 

สามะเณรานัง  แห่งสามเณรทั้งหลาย อะนุสิกขิตุง  เพื่ออันตามศึกษา 

กะลา  ซึ่งถ้อยคำทั้งหลาย  อะนุญญาสิ  ทรงอนุญาตแล้ว สิกขา  ซึ่งสิกขา

ทั้งหลาย  ทะสะ  สิบข้อ   สามะเณเรหิ  สิกขิตุง เพื่ออันยังสามเณรทั้งหลาย

ให้ศึกษา  มะยัง  อันว่าเราทั้งหลาย  ภะณามะ เส  ขอจงสวดซิง สิกขาปะทัง

ซึ่งสิกขาบท  ทะสังคัง  อันมีองค์สิบ  สามะเณรานัง ของสามเณรทั้งหลาย

                                     แปลโดยอรรถ

        พระสัมพุทธเจ้า  ผู้ประกอบด้วยพระมหากรุณา  ผู้รู้  เสด็จอุบัติ

ในโลกแล้ว ทรงประกาศพระธรรมจักรที่ใคร ๆ ไม่  (สามารถ)  ให้เป็นไป

ให้เป็นไปในโลกแล้ว  เสด็จเที่ยวไปสู่โลกจาริก  เพื่อกระทำการสง-

เคราะห์แก่สัตว์โลก  ทรงประกาศพระสัทธรรม ๓ อย่าง ในโลก  โดย

ชอบนั่นแล  เสด็จถึงเมืองสาวัตถี  โดยลำดับ  เสด็จประทับอยู่ในพระ

เชตวัน  ทรงอาศัยความคิดของพวกสามเณร  เพื่อศึกษาตามถ้อยคำทั้ง

หลาย  จึงทรงอนุญาตสิกขา  ๑๐ ข้อ  เพื่อให้สามเณรทั้งหลายได้ศึกษา

ขอพวกเรา  จงสวดสิกขาบทมี ๑๐ องค์  สำหรับสามเณรทั้งหลายกันซิ ฯ

                                          บทสวดที่ ๑

                                     แปลโดยยกศัพท์

        อะนุญญาสิ  โข พระองค์เจ้าอนุญาตแล้วแล  ภะคะวา  พระผู้มี

พระภาคเจ้า  สามะเณรานัง แก่สามเณรทั้งหลาย  ทะสะ  สิกขาปะทานิซึ่ง

สิกขาบททั้งหลาย  ๑๐ เตสุ  จะ ในสิกขาบททั้งหลายเหล่านั้นด้วย สามะ-

เณเรหิ  สิกขิตุง  เพื่อให้สามเณรทั้งหลายศึกษา ปาณาติปาตา  เวระมะณี 

เจตนาเครื่องเว้นเสียจากอันทำสัตว์ปาณะให้ตกล่วงไป  อะทินนาทา- 

นา เวระมะณี  เจตนาเครื่องเว้นเสียจากอันถือเอาซึ่งข้าวของ  อันเจ้าของ

เขาไม่ให้แล้ว อะพรัมหมะจะริยา  เวระมะณี  เจตนาเครื่องเว้นเสียจาก

กรรมใช่เขาประพฤติดังพรหม  มุสาวาทา  เวระมะณี เจตนาเครื่องเว้นเสีย

จากอันกล่าวปด  สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา  เวระมะณี  เจตนา

เครื่องเว้นเสียจากเหตุเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท  คืออันดื่มกินซึ่งน้ำเมา

คือสุราและเมรัย  วิกาละโภชะนา เวระมะณี  เจตนเครื่องเว้นเสียจาก

อันกินในวิกาล  นัจจะคีตะวาทิตะวิสูกะทัสสะนา  เวระมะณี  เจตนาเครื่อง

เว้นเสียจากอันฟ้อนและอันขับและอันยังดนตรีให้กล่าว  และดูการเล่น

เป็นเสี้ยนหนาม มาลาคันธะวิเลปะนะธาระเณมัณฑะนะวิภูสะนัฏฐานา

เวระมะณี   เจตนาเครื่องเว้นเสียจากเหตุเป็นที่ตั้ง  คืออันทรงไว้และ

ประดับและตกแต่งด้วยระเบียบและของหอมและเครื่องลูบไล้ อุจจา-

สะยะนะมะหาสะยะนา เวระมะณี เจตนาเครื่องเว้นเสียจากที่เป็น

ืที่นอนอันสูงและที่เป็นที่นอนอันใหญ่  ชาตะรูปะระชะตะปะฏิคคะหะณา

เวระมะณี  เจตนาเครื่องเว้นเสียจากอันรับซึ่งทองและเงิน  อิติ  ว่ากระ

นี้แล

                                            แปลโดยอรรถ

        พระผู้มีพระภาคเจ้า ได้ทรงอนุญาตสิกขาบท ๑๐ แก่สามเณรทั้ง

หลาย  และเพื่อให้สามเณรทั้งหลายศึกษาในสิกขาบท ๑๐ เหล่านั้น คือ

เว้นจากฆ่าสัตว์มีชีวิต ๑ เว้นจากลักสิ่งของ ที่เจ้าของเขาไม่ได้ให้  ๑ เว้น

จากเมถุนธรรม ๑  เว้นจากกล่าวปด  ๑ เว้นจากเหตุเป็นที่ตั้งแห่งความประ-

มาทเพระดื่มน้ำเมา  คือสุราและเมรัย  ๑ เว้นจากบริโภคอาหารในวิกาล

คือตั้งแต่เที่ยงแล้วไป ๑ เว้นจากฟ้อนรำขับร้อง ประโคมดนตรีและการดู 

ซึ่งเป็นข้าศึกแห่งกุศล ๑  เว้นจากเหตุเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด คือทรง

ไว้และประดับตกแต่งกาย ด้วยดอกไม้และของหอมและเครื่องทา ๑

เว้นจากที่นอนสูงและที่นอนใหญ่ ๑ เว้นจากรับทองและเงิน ๑.

                                     บทขัดที่ ๑

                              แปลโดยยกศัพท์

ปะนะ ก็ สะมะเยนะ โดยสมัย  เตนะ โข นั้นแล สามะเณโร

อันว่าสามเณร กัณฏะโก นามะ  ชื่อว่ากัณฏกะ  สักยะปุตโต  ปะนันทะสะ

แห่งพระเจ้าอุปนันทะผู้เป็นพระโอรสแห่งเจ้าศากยะ ทุสิ  ประทุษร้ายแล้ว

ภิกขุณิง  ซึ่งนางภิกษุณี  กัณฏะกิง ชื่อว่ากัณฏะกี ภะคะวา  อันว่าพระผู้มี

พระภาค  ญัตวา  ทรงทราบแล้ว อัตถัง  ซึ่งเนื้อความ ตัง  นั้น  สันติกา

จากสำนัก ภิกขูนัง  เอวะ  แห่งภิกษุทั้งหลายนั่นเทียว  อะนุญญาสิ โข

ทรงอนุญาตแล้ว แล  ทะสังคิกัง  สามะเณรัง  นาเสตุง  เพื่ออันยังสามเณร

ผู้ประกอบแล้วด้วยองค์สิบ ให้พินาศ มะยัง  อันว่าเราทั้งหลาย  ภะณามะ

เส.  จงสวดซิ  สามะเณรานัง  นาสะนะ การะณังคัง  ซึ่งองค์แห่งเหตุแห่ง

การยังสามเณรทั้งหลายให้พินาศ ฯ

                                      แปลโดยอรรถ

        ก็   สมัยนั้นแล  สามเณรชื่อว่ากัณฏกะ  ของพระเจ้าอุปนันทะ

ศากยบุตร  ประทุษร้ายนางกัณฏะกีภิกษุณีแล้ว  พระผู้มีพระภาคทรงทราบ

เนื้อความนั้นจากสำนักของพวกภิกษุทีเดียว แล้วจึงทรงอนุญาต  เพื่อให้ 

นาสนะสามเณรผู้ประกอบด้วยองค์  ๑๐  ประการ  ขอพวกเรา  จงสวดองค์

อันเป็นเหตุแห่งการนาสนะสามเณรทั้งหลายกัน ซิ ฯ

                                 บทสวดที่ ๒

                             แปลโดยยกศัพท์

        อะนุญญาสิ โข  พระองค์เจ้าอนุญาตแล้ว  ภะคะวา พระผู้มีพระ-

ภาคเจ้า  ทะสะหิ  อังเคหิ  สะมันนาคะตัง  สามะเณรัง  นาเสตุง  เพื่ออันทำ

สามเณรผู้มีเนือง ๆ พร้อมแล้วด้วยองค์ทั้งหลาย ๑๐ ให้ฉิบหาย  กะตะเมหิ

ทะสะหิ ด้วยองค์ทั้งหลาย  ๑๐ อย่างไรนะ  ปาณาติปาตี ผู้ทำสัตว์เจ้าปาณะ

ให้ตกล่วงไปละ  โหติ  เธอเป็น อะทินนาทายี  ผู้ถือเอาซึ่งข้าวของ อันเจ้า

ของเขาไม่ให้แล้วละ  โหติ  เธอเป็น  อะพรัหมะจารี  ผู้ใช่เขาประพฤติ

ดังพรหมละ  โหติ  เธอเป็น  มุสาวาที  ผู้มีอันกล่าวปดละ  โหติ  เธอเป็น

มัชชะปายี  ผู้ดื่มกินซึ่งน้ำเมาละ  โหติ เธอเป็น พุทธัสสะ แห่งพระพุทธ

อะวัณณัง  อวรรณะแน่ะ  ภาสะติ  เธอกล่าว  ธัมมัสสะ แห่งพระธรรม

อะวัณณัง  อวรรณะแน่ะ  ภาสะติ  เธอกล่าว  สังฆัสสะ  แห่งพระสงฆ์

อะวัณณัง  อวรรณะแน่ะ  ภาสะติ  เธอกล่าว มิจฉาทิฏฐิโก  ผู้ประกอบ